Het volgende artikel van ABC Belarus is gepubliceerd in 2012. De zes anarchisten waarover gepraat wordt zijn ondertussen allemaal vrijgelaten. We vinden dit artikel echter sowieso interessant genoeg om te vertalen omdat het goed is om een beeld te kunnen vormen van de condities waarin buitenlandse gevangenen terechtkomen. Voor meer informatie over deze anarchisten kan je op de website van ABC Belarus terecht (Engels) : https://abc-belarus.org/?paged=2&cat=3&lang=en .
De zes anarchisten die gesteund worden door ABC Belarus werden verspreid over verschillende straffaciliteiten. In Belarus hangt waar je terechtkomt af van de ernst van je overtreding. De overtredingen kunnen gaan van “geen noemenswaardige bedreiging voor de maatschappij” (tot twee jaar gevangenisstraf), naar “misdrijf” (tot zes jaar), “zwaar misdrijf” (tot twaalf jaar), tot “bijzonder zwaar misdrijf” (meer dan twaalf jaar gevangenisstraf).
Onder straffaciliteiten zijn de meest voorkomende strafkolonies en gevangenissen. Strafkolonies hebben andere regimes – gebruikelijke, versterkte, strikte en maximum security. Zij die voor de eerste keer een misdrijf gepleegd hebben gaan naar een strafkolonie met ‘gebruikelijk regime’, recidivisten gaan naar “strikte” en “maximum security” strafkolonies. Het verschil is enkel de hoeveelheid voordelen en rechten de gevangenen hebben – waaronder het aantal afspraken, de hoeveelheid eten en kleding van buitenaf de gevangenis per jaar, de hoeveelheid geld die gevangenen kunnen uitgeven per maand, etc. d is in een strafkolonie met “gebruikelijk regime” en heeft recht op drie langdurige afspraken (tot drie dagen) en drie kortdurende afspraken (tot vier uur) per jaar, 120 kilo voedsel per jaar van buitenaf en ongeveer twintig euro per maand om uit te geven. Omdat hij al regels in de gevangenis overtreden heeft, is hier al 60 kilo voedsel van afgehouden, alsook een kortdurende afspraak en zijn uitgaves zijn teruggebracht naar drie euro per maand voor een half jaar. Zijn langdurige afspraken zijn teruggebracht naar maar één dag.
Alexandr Frantskevich, Ihar Alinevich, Pavel Syramolatau en Artsiom Prakapenka zitten in een strafkolonie met “versterkt regime” en hebben dezelfde voorwaarden, min één langdurige afspraak en maar 17 euro om uit te geven. Voor het breken van regels in de strafkolonie zijn de voorwaarden van Alexandr Frantskevich teruggebracht naar twee langdurige en twee kortdurende afspraken. Ihar Alinevich moet de schade toegebracht door zijn misdrijf afbetalen en krijgt daarom maar drie euro per maand, en zijn langdurige afspraken zijn allemaal teruggebracht naar maximum één dag voor de rest van zijn gevangenisstraf. Jauhen Vas’kovich zat in een strafkolonie met versterkt regime, maar is door verschillende overtredingen van de regels overgeplaatst naar een gevangenis.
Strafkolonies zijn bewaakte plaatsen met verschillende gebouwen – kantine, slaapzalen, sportfaciliteiten, etc., waar gevangenen buiten kunnen (steeds binnen de strafkolonie), andere gevangenen kunnen ontmoeten, werken, sporten etc. In strafkolonies moeten gevangenen werken, maar er zijn enkele kolonies waar er geen productie is en waar de gevangenen gewoon rondhangen.
Een gevangenis is een bewaakt gebouw waar gevangenen met zes tot tien personen in een cel zitten en waar ze het recht hebben op één uur wandeling per dag. Ze werken niet en kunnen geen andere gevangenen ontmoeten buiten degene in hun cel. Langdurige afspraken zijn verboden, één tot twee (afhankelijk van het regime) kortdurende afspraken zijn toegestaan.
Afspraken zijn enkel toegestaan voor familieleden. Boeken zijn enkel toegestaan vanuit de gevangenisbibliotheek of vanuit twee toezendingen per jaar (max. 2 kg elk). Radicale literatuur en pamfletten worden gecensureerd.
Bron :